Στο υπέροχο πευκοδάσος του Αλεποχωριου ζούνε σε δύο κοινότητες οι γίγαντες και τα ξωτικά του Δήμου Νέας Ιωνίας. Στην κατασκήνωση περνάμε 13 μέρες ξένοιαστα με παιχνίδια και αθλητικές δραστηριότητες.
Πανουλης ο Σκηνουλης.
Ένας ολόκληρος χειμώνας πέρασε.
Ξύπναγα το πρωί, έτρωγα μία φέτα ψωμί, με βούτυρο και μέλι, ένα ποτήρι γάλα και έφευγα για το σχολείο μου.
Το μεσημέρι λίγο στην γιαγιά και τον παππού, το απόγευμα διάβασμα και αθλητική δραστηριότητα και το βράδυ πάλι να σβήνω μία μία τις μέρες του χειμώνα.
Μέσα στις κουβέντες με τους φίλους μου ήτανε, πότε θα έρθει το καλοκαίρι για να πάμε κατασκήνωση.
10 μήνες αγωνίας.
Έφτασε ο καιρός.
Ετοίμασα τα πράγματα μου και περιμένω από νωρίς το πούλμαν που θα μας πάει στην “χώρα του πότε”.
Ναι στην χώρα του πότε, εκεί που τα παιδιά δεν μεγαλώνουν πότε.
Η χώρα του πότε είναι η μυστική χώρα του Πίτερ πάν.
Μου την αποκάλυψε πρίν πολλά χρόνια ένας φίλος που μπορούσε και πετούσε.
Σε αυτήν την χώρα βρίσκετε η κατασκήνωση του Δήμου Νέας Ιωνίας, επάνω σε ένα βουνό, μεσα σε ένα μαγικό πευκοδασος, που βρέχεται από μια γαλάζια θάλασσα και σκεπάζεται από έναν γαλανό ουρανό.
Τα σπιτάκια έχουν ονόματα και προσωπικά τραγούδια (κραυγές).
Έχουν δύο ομαδαρχες (φύλακες) της σημαίας κάθε σπιτιού.
Στο δάσος μέσα υπάρχουν δύο κοινότητες, τα μικρά ξωτικά και οι γίγαντες.
Ζούνε αρμονικά και γίνονται αγώνες με διάφορες αθλητικές, θεατρικές, μουσικόχορευτικες, καλλιτεχνικές κτλ. δραστηριότητες.
Στο παιχνίδι του κρυμμένου θησαυρού το χωριό γίνετε άνω κάτω…
Στο θέατρο δάσους, τα ξωτικά και οι γίγαντες ζούνε μία μοναδική εμπειρία.
Στα διάφορα παιχνίδια προσπαθούν να αποκτήσουν το περίφημο αυτοκόλλητο νίκης.
Και όλα αυτά οργανώνονται με την συνεργασία από τον παιδαγωγό, τους κοινοτάρχες, τους γυμναστές, τον υπαρχηγός και τον αρχηγό.
… και κάπως έτσι ξεκινάει ένα υπέροχο “παραμύθι” “Πανουλης ο Σκηνουλης”
Ένα μικρό, μικρό? Ναι ένα παιδί και θα μεταφέρει την ιστορία του σε λίγες σελίδες, για τις εμπειρίες του στην κατασκήνωση.
Προσεχώς… έρχεται
Στέλιος Τσαλίκης
