Άρθρο του Χρήστου Κανλή για το καζίνο στα σύνορα της Νέας Ιωνίας

Την πενταετία 1956-1960 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προχώρησε σε ένα τουριστικό εγχείρημα, την εγκαθίδρυση κρατικού ξενοδοχείου στην Πάρνηθα. Το Μον Παρνές θα λειτουργούσε τα επόμενα χρόνια. Για την επιλογή της τοποθεσίας του νέου ξενοδοχείου αξιολογήθηκε ότι η γειτνίαση του με την πρωτεύουσα θα εξασφάλιζε πελατεία με ενδιαφέρον για ορεινές δραστηριοτήτες στο βουνό της Αττικής.

Το έργο από την πρώτη στιγμή απέκτησε ένθερμους υποστηρικτές και φανατικούς πολέμιους. Κάποιοι το χαρακτήριζαν «πρωτοποριακό». Η Αριστερά έκανε λόγο να “για παράδεισο του πλούτου” και “παλάτι, που το έχτισε ο Καραμανλής με τον ιδρώτα των εργαζομένων”.

Η αλήθεια είναι ότι το έργο υπερέβη κατά πολύ το προϋπολογισμένο κόστος του και εξαιτίας των δυσκολιών κατασκευής του.

Το Μον Παρνές γρήγορα έγινε βαρίδι για τον ΕΟΤ. Το 1963 διακόπηκε η χειμερινή του λειτουργία από τη σεζόν 1963-1964 και άνοιγε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες ως τόπος απομόνωσης της τότε νεόπλουτης αθηναϊκής κοινωνίας.

Με την άνοδο της χούντας το 1967 δρομολογήθηκε η απόφαση για τη μετατροπή του σε Καζίνο. Μέχρι τότε, καζίνα στην Ελλάδα υπήρχαν μόνο σε περιοχές με μεγάλη προσέλευση τουριστών. Ήταν μια απόφαση της χούντας των συνταγματαρχών ενταγμένη στην “στρατηγική” τους να προσφέρουν στον λαό ποδόσφαιρο και θεάματα.

Το 1969 στο συγκρότημα του Μον Παρνές πραγματοποιήθηκαν εκτεταμένες επεμβάσεις, αλλοιώνοντας το αρχικό αρχιτεκτονικό σχέδιο που αποτελούσε δείγμα του ελληνικού μοντερνισμού.

Η λειτουργία του καζίνο ξεκίνησε στις 5 Φεβρουαρίου του 1971. Η Αθηναϊκή κοινωνία επιβαρύνθηκε με έναν “ναό του τζόγου” καθώς ήταν πολύ εύκολη η πρόσβαση ειδικά μετά το 1972 με την κατασκευή και λειτουργία του τελεφερίκ. Η λειτουργία του Καζίνο Μον Παρνές, αναπόφευκτα συνοδεύτηκε από αναρίθμητες ιστορίες χαμένων περιουσιών, κατεστραμμένων οικογενειών και προσωπικών δραμάτων. Χαρακτηριστική ήταν και η επίδραση στην τοπική διάλεκτο των Αθηναίων, καθώς η φράση “πάμε βουνό” συνδέθηκε με τον τζόγο .

Με τον άνεμο της “Αλλαγής” να φυσά, από το 2003 το Καζίνο της Πάρνηθας περιήλθε στην αμερικανική Hyatt Regency, ενώ μέρος του συγκροτήματος κηρύχθηκε διατηρητέο. Το 2010 το Υπουργείο Πολιτισμού ανέτρεψε την απόφαση.

Το 2020 φυσά άνεμος “Κανονικότητας” και το καζίνο της Πάρνηθας “κατηφορίζει” στη γειτονιά μας.

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος έθεσε σε διαβούλευση τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων για το κτήμα Δηλαβέρη, όπου προβλέπεται να φιλοξενήσει το Καζίνο της Πάρνηθας.

Το κτήμα Δηλαβέρη (50 στρέμματα) βρίσκεται απέναντι από το Ολυμπιακό Στάδιο, στα σύνορα της Αλσούπολης με το Μαρούσι και οριοθετείται από τις λεωφόρους Κηφισίας και Σπύρου Λούη.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και ξαναγράφεται από μια φιλελεύθερη κυβέρνηση με τρόπο που ταυτίζει την έννοια της ανάπτυξης με τον τζόγο.

Η μεταφορά του καζίνο της Πάρνηθας στα σύνορα της Ν.Ιωνίας αποτελεί “άγρια” παρέμβαση στην τοπική μας κοινωνία. Ζήσαμε μια δεκαετία οικονομικής κρίσης με πολλαπλές αποτυπώσεις σε όλες τις δυνατές εκφάνσεις. Μαζικές μειώσεις μισθών, απολύσεις, αυτοκτονίες ώσπου τα τελευταία τρία χρόνια υπήρξε μια στροφή και ισορροπία στα οικονομικά της χώρας αλλά και την ψυχολογία του κόσμου. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να γίνει αλλού είδους οικονομική αφαίμαξη;

Η Νέα Ιωνία αποτελούσε έναν από τους ελκυστικότερους εμπορικούς προορισμούς, ώσπου εγκαταστάθηκε, με όρους ανάπτυξης, ο μέχρι τώρα, αυθαίρετος, εμπορικός κολοσσός, The Mall.

Ύστερα από δύο ακυρώσεις της οικοδομικής άδειάς του από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το μέχρι πρότινος «αυθαίρετο» κολοσσιαίο εμπορικό κέντρο στο Μαρούσι, βαίνει, το 2020 προς νομιμοποίηση.

Με την άμεση υπογραφή σχετικού προεδρικού διατάγματος ύστερα και από τη σύμφωνη γνώμη του ΣτΕ, το πρώτο Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο της χώρας θα είναι πλέον γεγονός, καθιστώντας πλέον νόμιμο, το μέχρι πρότινος «αυθαίρετο», Τhe Mall Athens.

Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 υπήρξε “πολιτική διάθεση” για την εγκαθίδρυση ενός νέου Mall στα σύνορα της πόλης μας. Αυτή τη φορά πλησίον του Άλσους Βεΐκου. Αναφέρομαι στο κλειστό γυμναστήριο του Γαλατσίου, γνωστό και ως Παλαί Γαλατσίου. Τότε επιτροπές κατοίκων αλλά και Δημοτικές Παρατάξεις Ν.Ιωνίας και Γαλατσίου, φυσικά και η “ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ” οργάνωσαν αγώνες υπέρ της διάθεσης του σύγχρονου Πάλαι στους Δημότες του Γαλατσίου και της Ν.Ιωνίας ως χώρου άθλησης. Ο αγώνας των κατοίκων των περιοχών μας “μπολιάστηκε” από την αγωνία για την επόμενη ημέρα της εμπορευματοποίησης αυτού του αθλητικού πολυχώρου. Αυτή τη στιγμή φιλοξενεί αθλητές και ομάδες κυρίως από το Γαλάτσι αλλά και από τη Νέα Ιωνία και απομακρύνθηκε ο φόβος ενός ακόμη εμπορικού “πόλου” στην περιοχή της Νέας Ιωνίας.

Η τοπική μας κοινωνία πρέπει να αντιδράσει με αντίστοιχο τρόπο και στην “φιλοξενία” του Καζίνο της Πάρνηθας στη γειτονιά μας.

Οι ενδιαφερόμενοι φορείς έχουν περιθώριο έως τα τέλη Φεβρουαρίου να υποβάλουν τις αντιρρήσεις τους καθώς στις 7 Φεβρουαρίου αναμένεται να εκδικαστούν στο ΣτΕ διάφορες προσφυγές για να μην ανοίξει ο δρόμος της μεταφοράς του καζίνο στο κτήμα Δηλαβέρη.

Το δημοτικό συμβούλιο της Νέας Ιωνίας, έχει ιστορική ευθύνη και πρέπει να πάρει θέση κατά της λειτουργίας καζίνου σε μια περιοχή που είναι ήδη επιβαρυμένη από πολλές υπερτοπικές λειτουργίες, όπως τα malls.

Η Δημοτική Παράταξη “ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ” ζητάει από τη Δημοτική Αρχή να φέρει το θέμα της μεταφοράς του καζίνο στα σύνορα της πόλης μας, στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Ζητάμε να εκφραστεί ομόφωνα η άποψη ότι η Ν. Ιωνια δεν έχει ανάγκη από τέτοιος χώρους και ότι η το Δημοτικό Συμβούλιο αντιτάσσεται στη φιλοσοφία του τζόγου ως τρόπου ζωής και μέσου διεξόδου από την οικονομική κρίση που πλήττει τους δημότες.

Χρήστος Κανλής
Δημοτικός Σύμβουλος Νέας Ιωνίας Αττικής, “ΕΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ”
Μαθηματικός,
Master in Logic and Algorithms UOA, NTUA

Κάντε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ