Με όρθρο της στην ΙΟΝΙΑΝΕΤ.gr η δημοτική σύμβουλος της “Ενότητα για τη Νέα Ιωνία” και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής κα Φιλίππα (Λίλιαν) Αθυμαρίτου, εκθέτει τα επιχειρήματά της ενάντια στο Νόμο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη για τα Δημόσια Πανεπιστήμια.
Εν μέσω πανδημίας νομοθετικές ρυθμίσεις χωρίς διάλογο με την Πανεπιστημιακή κοινότητα…γιατί;;;;
Προσπάθεια δυσφήμισης και συκοφάντησης του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστημίου… γιατί;;;;
Δύο ερωτήματα που η απάντηση τους τραυματίζει σοβαρά την Δημοκρατία μας!!!
Η Υπουργός Παιδείας επιβάλει την αναγνώριση των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων των κολλεγίων ως ισότιμα με τα πτυχία των ΑΕΙ. Αρνείται δε να ελέγξει και να αξιολογήσει τα ιδιωτικά κολλέγια για την ποιότητα και τις προϋποθέσεις θεμελιωδών ακαδημαϊκών αρχών λειτουργίας, όπως γίνεται εδώ και 10 χρόνια με τα ελληνικά δημόσια πανεπιστήμια.
Είναι προκλητικό το γεγονός ότι περιορίζει μέσω των βάσεων εισαγωγής την πρόσβαση στα δημόσια Πανεπιστήμια, ενώ προωθεί με ποικίλες ρυθμίσεις τα κολλέγια όπου μοναδική προϋπόθεση εισαγωγής είναι τα δίδακτρα.
Ο περιορισμός των βάσεων εισαγωγής είναι λοιπόν προσχηματικός, καθώς υποψήφιοι που θα μείνουν εκτός δημοσίων πανεπιστημίων θα μπορούν να εγγραφούν και να αποφοιτήσουν από ιδιωτικά εκπαιδευτήρια / κολλέγια, λαμβάνοντας πτυχία που θα είναι ισότιμα με αυτά των δημοσίων ιδρυμάτων από τα οποία αποκλείστηκαν.
Όσον αφορά στο μύθο των αιώνιων φοιτητών, πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η μακροχρόνια φοίτηση δεν ζημιώνει κανέναν άλλον πέραν των ιδίων των μακροχρόνια φοιτούντων διότι αυτοί δεν δικαιούνται πλέον των φοιτητικών ωφελημάτων, δηλαδή ουδεμία οικονομική επιβάρυνση στο ίδρυμα.
Συνεπώς ο καθορισμός ανώτατης διάρκειας φοίτησης και η διαγραφή δεν έχουν καμία σχέση με την ουσιαστική αντιμετώπιση των αιτιών που οδηγούν σε καθυστέρηση ολοκλήρωσης των σπουδών. Αντί για ειδικά μέτρα ενίσχυσης των φοιτητών και των οικογενειών τους στην προσπάθειά τους να ολοκληρώνουν έγκαιρα τις σπουδές τους, ανακοινώνονται οριζόντια μέτρα διαγραφών.
Και το σημαντικότερο είναι ότι πέντε ελληνικά ΑΕΙ βρίσκονται στην κορυφή των πανεπιστημίων σε διεθνές επίπεδο:
Το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ, το ΕΜΠ, το Πανεπιστήμιο Πατρών, το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όμως οι ηγεσίες των Υπουργείων Παιδείας και Προστασίας του Πολίτη εμφανίζουν αυτά ακριβώς τα πρώτα κορυφαία ιδρύματα, το ΕΚΠΑ, το ΑΠΘ και το ΕΜΠ ως «κέντρα ανομίας». Αγνοώντας το αξιόλογο έργο που έχει συντελεστεί, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς επαρκή αριθμό καθηγητών, χωρίς επαρκές διοικητικό προσωπικό, χωρίς προσωπικό φύλαξης, με μία μετ’ εμποδίων πολιτική εκπαίδευσης και έρευνας τα ελληνικά ΑΕΙ κατορθώνουν να βρίσκονται σε τόσο υψηλή θέση και η κυβέρνηση αντί να τα επιβραβεύσει, τα συκοφαντεί και επιχειρεί να τα μετατρέψει σε αστυνομοκρατούμενα στρατόπεδα.
Επίσης δεν λαμβάνει καθόλου υπ΄όψιν ότι Σύνοδοι Πρυτάνεων, Σύγκλητοι, Σχολές, Τμήματα, Σύλλογοι Μελών ΔΕΠ, φοιτητών και εργαζομένων των ΑΕΙ τοποθετήθηκαν αρνητικά στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
Τα Πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από προσωπικό φύλαξης (το οποίο απολύθηκε το 2013), από υπηρεσίες συντήρησης από υποδομές, από όλο αυτό το προσωπικό και τα κονδύλια που αφαιρέθηκαν την τελευταία δεκαετία.
Τα πανεπιστήμια μας παρέχουν δημόσια και δωρεάν υψηλού επιπέδου μόρφωση και είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό. Επίσης πρωτεύουν στις αξιολογήσεις, οι απόφοιτοί μας διαπρέπουν στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, εκατοντάδες από αυτούς διδάσκουν σε ευρωπαϊκά και αμερικανικά πανεπιστήμια, εκατοντάδες βραβεύονται σε διαγωνισμούς και παράγουν αναγνωρισμένο επιστημονικό και ερευνητικό έργο.
Και τούτο γίνεται παρά τον οικονομικό στραγγαλισμό και τα εμπόδια που η Πολιτεία θέτει στη δουλειά μας.
Τα επιμέρους προβλήματα που αναδεικνύονται στη διάρκεια των σπουδών δεν επιλύονται με ρυθμίσεις πειθαρχικού και αστυνομικού χαρακτήρα.
Το νομοσχέδιο Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη έχει αποδομηθεί στο σύνολό του από δεκάδες πανεπιστημιακούς φορείς και το πρόβλημα είναι πλέον γνωστό σε όλους, για τα προτεινόμενα αναχρονιστικά πειθαρχικά με τη μορφή ανακριτικών γραφείων, για την πρωτοφανή ιδέα, στον ευρωπαϊκό ακαδημαϊκό χώρο, της εγκατάστασης αστυνομίας εντός των ιδρυμάτων με στόχο να ενταφιάσει τη δημοκρατική κληρονομιά της μεταπολίτευσης στα ελληνικά ΑΕΙ, όπως μας θύμισε και ο κ. Συρίγος με τη περίφημη επίκληση του της κανονικότητας του 1969. Είναι ένα νομοσχέδιο, αδιανόητα πρωτοφανούς, σε δημοκρατικό καθεστώς, συνεργασίας Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, στην κατεύθυνση που επιχειρεί να εφαρμόσει ο Ταγίπ Ερντογάν στα πανεπιστήμια της Τουρκίας με τον ίδιο αυταρχισμό και επικαλούμενος τα ίδια επιχειρήματα.
Και όταν σε αυτούς τους δεκάδες πανεπιστημιακούς φορείς προστέθηκαν και συνάδελφοι Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων όπως αυτών της Οξφόρδης, του Παρισιού, του Paul-Valery Montpellier και άλλων, οι οποίοι επιβεβαιώνουν την μη ύπαρξη αστυνομίας στα πανεπιστήμια τους, η Υπουργός η οποία μέχρι τώρα συκοφαντούσε μόνο τους Έλληνες πανεπιστημιακούς, άρχισε να συκοφαντεί, με ψεύδη και ειρωνείες, και πανεπιστημιακούς άλλων χωρών που τόλμησαν να την αμφισβητήσουν… Αναφέρθηκε στη Βουλή μεταξύ άλλων και στο University and College Union (UCU) της Βρετανίας με άκρως απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, με αφορμή την ανακοίνωση συμπαράστασης στους πανεπιστημιακούς στην Ελλάδα (από το παράρτημα της Οξφόρδης).
Η προσωπική μου εμπειρία από πολλά Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια λόγω προγραμμάτων Erasmus και συνεργασιών, αλλά και μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών μου κυρίως στο Λονδίνο, είναι ότι υπάρχει φύλαξη και ελεγχόμενη είσοδος σε αυτά η οποία γίνεται από προσωπικό των ιδρυμάτων και όχι από την αστυνομία.
Σε κανένα πανεπιστήμιο της Ευρώπης δεν υπάρχει πανεπιστημιακή αστυνομία αφού η αστυνόμευση είναι ασύμβατη με την ακαδημαϊκή ελευθερία.
Προσωπικά δυσκολεύομαι να φανταστώ πώς θα διδάσκω, σε αυτές τις δυστοπικές συνθήκες, σε ένα Πανεπιστήμιο που θεωρείται χώρος εγκληματικής δραστηριότητας, μέσα σε συνθήκες μηχανισμών επιτήρησης ή φόβου άμεσης κατασταλτικής παρέμβασης, όπου θα αντιμετωπίζονται ως ύποπτοι για παραπτώματα ίσως ακόμη και για ποινικά αδικήματα οι φοιτητές και φοιτήτριες αλλά και οι συνάδελφοι μου, μέλη ΔΕΠ ως εν δυνάμει παραβατικοί κι εγκληματίες αφού απαιτείται η επιτήρηση τους.
