Στο πλαίσιο του εορτασμού των 15 χρόνων από την ίδρυση της Εταιρείας Φιλοσοφικών, Κοινωνικών και Ιστορικών Ερευνών «Κύκλος», που εδρεύει στη Ν. Ιωνία, το απόγευμα της Τετάρτης (18/12), στο γεμάτο από κόσμο Δημοτικό Συνεδριακό Κέντρο Νέας Ιωνίας, παρουσιάστηκε το νέο βιβλίο του κ. Βάσου Ηλία Βογιατζόγλου, με τίτλο: «Προ των Πυλών – Σημειώσεις ενός περαστικού», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ιωλκός». Ο κ. Βογιατζόγλου, Σπάρταλης, ιατρός με μεγάλη κοινωνική προσφορά και σημαντικό συγγραφικό και ποιητικό έργο, αποτελεί πηγή γνώσεων για την ιστορική διαδρομή της πόλης μας, αλλά και εμπνευστής και δάσκαλος του «Κύκλου», ο οποίος σε κύκλους μαθητείας διδάσκει εντελώς δωρεάν τους ενδιαφερομένους φιλοσοφία και πρακτικές εφαρμογές της.
Οι μαθητές
Αρχικά, για τον «Κύκλο» και, φυσικά, για το βιβλίο του κ. Βογιατζόγλου, μίλησε εκπρόσωπος του «Κύκλου» ο οποίος ανέγνωσε και μια σύντομη βιογραφική παρουσίαση του επιστημονικού, κοινωνικού και συγγραφικού έργου του συγγραφέα και στη συνέχεια μαθητές της Σχολής κατέθεσαν τις δικές τους εμπειρίες από την μαθητεία τους δίπλα στον δάσκαλο και άνθρωπο Βάσο Βογιατζόγλου.
Ο κ. Βογιατζόγλου
Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο συγγραφέας, κ. Βάσος Ηλία Βογιατζόγλου, σε μία ομιλία κατάθεση ψυχής, λέγοντας μεταξύ άλλων πως: «Ο υπέρτατος πάροχος και ρυθμιστής της ζωής με αξίωσε κάποτε να γεννηθώ άνθρωπος. Θεωρώ ότι είναι η ύψιστη δωρεά, που μπορεί να παράσχει ο δημιουργός σε ένα πλάσμα, δεδομένου ότι υπάρχουνε 8.400.000 πλάσματα και ότι ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που διαθέτει λόγο, με την ευρύτερη έννοιά του. Με τη βοήθειά του έκτοτε πέρασαν περισσότερες από οχτώ δεκαετίες βίου. Αρχικά, μου δώρισε δύο ενάρετους γονείς, πρόσφυγες Μικρασιάτες, ευσεβείς, εργατικούς, φιλοπάτριδες. Αυτά όλα θεμελίωσαν μέσα μου γερά το όραμα μιας ηθικής ζωής με μόνο το υπόδειγμα του βίου τους. Όχι με λόγια. Έπειτα, μ’ ευνόησε να έχω αληθινούς δασκάλους, πνευματικούς οδηγούς, ακέραιους ηθικά, φωτισμένους εργάτες της αρετής, άξιους στρατιώτες στη θεία τους αποστολή.».
Κατόπιν, ο κ. Βογιατζόγλου είπε μεταξύ άλλων πως: «Στον αγώνα μου αυτόν αξιώθηκα ν’ αποκτήσω πολλά και να στερηθώ πολύ περισσότερα. Όλα, όμως, με δίδαξαν και με διδάσκουν διαρκώς μέχρι τώρα. Τόσο οι ήττες, όσο και οι νίκες, ένα πράγμα μου δίδαξαν: Το πώς να αγωνίζομαι με θάρρος και με εντιμότητα. Στις μάχες που με συνέπεια, πίστη και αφοσίωση συνεχίζω μέχρι και σήμερα, πασχίζω ακόμη να βρω απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που η ζωή εγείρει αδιάκοπα στον νου μου γύρω από το ασύλληπτο μεγαλείο της ύπαρξης. Όχι πως το κατόρθωσα ως τώρα. Επεδίωκα, όμως, πάντα να τηρήσω, στο μέτρο, βέβαια, των δυνάμεών μου, τουλάχιστον τους κανόνες της μάχης. Χωρίς αυτό να σημαίνει, φυσικά, πως τα κατάφερα κιόλας. Άλλωστε, θαρρώ, πως το μόνο που σίγουρα κατανόησα, με τη βοήθεια πάντα των σοφών μου διδασκάλων, είναι πως η ωφέλεια, η μοναδική στον αγώνα μας για την προσέγγιση της αλήθειας, είναι μονάχα το ταξίδι που κάνουμε για τον προορισμό αυτόν.», επισήμανε πως: «Εργάστηκα σκληρά στον βίο μου. Πολύ σκληρά. Ήταν ένας βίος που, εκτός από άλλα, μου επιφύλαξε την οδυνηρή πείρα ενός Παγκόσμιου Πολέμου, της βάρβαρης γερμανικής κατοχής, της πείνας, ενός φρικτού εμφύλιου πολέμου και μιας δικτατορίας. Και, φυσικά, δεν πήγαν όλα για μένα καλά. Σίγουρα, όμως, πήγαν καταπώς το ήθελε ο Μέγας Νομοθέτης. Σε όλες τις μάχες, που μ’ έταξε να δώσω ο Παντοδύναμος σκηνοθέτης στο γράμμα της Δημιουργίας του, ποτέ δεν συμμάχησα με την ιδέα της τύχης. Η τύχη είναι μονάχα ένα μέρος του βίου μας. Το πιο μεγάλο μέρος του είναι οι δικές μας αποφάσεις. Τώρα, όσο βυθίζομαι στα γηρατειά βαδίζοντας προς τη Δύση, κάθε μέρα διαπιστώνω όλο και πιο πολύ πόσο ακόμη ζω φυλακισμένος μέσα στα όνειρά μου. Ευτυχώς, όχι σε όλα. Όμως, ακόμη, σε πολλά. Γι’ αυτό συνεχίζω ν’ αγωνίζομαι για την ελευθερία μέχρι και σήμερα, μέχρι το τέλος. Που, άλλωστε, μάλλον, δεν είναι και πάρα πολύ μακριά.
Ξέρετε, όσο ήμουν μικρός συνομιλούσα με έναν άνδρα που έκρυβα μέσα μου. Τώρα που γέρασα, συχνά συζητώ με το παιδί που επιμένει ακόμη να κρύβεται μέσα μου. Και που ποτέ δεν μεγάλωσε. Η διαφορά των γηρατειών από τα νιάτα είναι ότι τα νιάτα προσφέρουν πολλά ενώ στερούν λίγα. Τα γηρατειά προσφέρουν λίγα ενώ ζητάνε πολλά. Άλλωστε, ελάχιστοι πια ενδιαφέρονται για σένα όταν γεράσεις και δεν δικαιούσαι να έχεις όνειρα για το μέλλον παρά μονάχα αναμνήσεις από το παρελθόν. Αλλά, ξέρετε, οι τάφοι, όπως γράφω, δεν ανήκουν στο μέλλον, αλλά ανήκω πια στο παρελθόν.» και ακόμη τόνισε πως: «Ίσως, η έσχατη βεβαιότητα που μου απόμεινε είναι πως μόνο η εμπειρία μπορεί να νικήσει την αμφιβολία και να παραμερίσει την πλάνη. Κι, ακόμη, πως για τη μόλυνση της αλήθειας μέγιστος κίνδυνος δεν υπήρξαν ποτέ οι αγράμματοι. Αντίθετα, υπήρξαν οι ολιγογράμματοι. Και, κυρίως, οι δήθεν μορφωμένοι.».
Επίσης, ο κ. Βογιατζόγλου διευκρίνισε μεταξύ άλλων πως: «Σε όλες τις αναζητήσεις μου δεν πήρα ποτέ στα σοβαρά την κοινή γνώμη. Όχι πως αδιαφόρησα τελείως, δηλαδή. Αν, άλλωστε, άκριτα ακολουθούσα τη γνώμη των άλλων, τότε τι ανάγκη θα είχα να έχω τη δική μου. Η Φιλοσοφία, εξάλλου, ποτέ δεν υπήρξε εχέγγυο για τη λεγόμενη «καλή έξωθεν μαρτυρία».», επισήμανε πως: «Λάθη, βέβαια, στη ζωή μου έκανα πολλά. Είναι καλύτερα, όμως, να κάνεις λάθη εργαζόμενος, παρά να μην κάνεις αδρανώντας. Ποτέ δεν κακολόγησα τον εαυτό μου για τα λάθη μου. Αυτό το έκαναν πάντοτε οι φίλοι μου για λογαριασμό μου. Και, μάλιστα, πολύ καλύτερα από εμένα. Λοιπόν, μοιάζει συνηθισμένο στην τελευταία στροφή του βίου μας ο νους να κατακλύζεται από μια πλούσια πείρα, σταθερή και, ίσως, κάποτε, γόνιμη. Όπως και η καρδιά να έχει, επίσης, θησαυρίσει ωκεανούς από αισθήματα και συγκινήσεις, ελπίδες έωλες και προσδοκίες και όνειρα. Όμως, λιγότερο συνηθισμένο μοιάζει το να θέλει κάποιος ν’ αποθέσει όλον ετούτον τον εμπειρικό θησαυρό στην κρίση μερικών ανθρώπων, πάντοτε λίγων, που τον προσέγγισαν, όμως, με σεβασμό και εμπιστοσύνη, με αφοσίωση και αγάπη αληθινή, ζητώντας τη βοήθειά του στις δικές τους αναζητήσεις. Με την κρυφή αυτή ελπίδα, λοιπόν, πως, ίσως, κάποτε αποφασίσουν να την αξιοποιήσουν για λογαριασμό τους, αποφάσισα να καταθέσω στο εγκόλπιο αυτό, που ακούει στο όνομα: «Προ των Πυλών», μερικά μόνο ψήγματα από την πείρα μου αυτή.
Για το βιβλίο του
Στη συνέχεια μιλώντας για το βιβλίο του ανέφερε μεταξύ άλλων πως: «Οι ιδέες, που περιέχονται στο «Προ των Πυλών», δεν είναι τίποτα περισσότερο από παρατηρήσεις προσωπικές, σκέψεις και συμπεράσματα και καταθέσεις βιωμάτων, που συσσώρευσαν και αποθησαύρισαν ο νους και η καρδιά στον παρόντα βίο, για περισσότερες από οχτώ δεκαετίες. Όσες, δηλαδή, τυπικά, αριθμούνται στη διάρκεια των πνευματικών μου αναζητήσεων. Και πρόθεσή τους άλλη δεν είναι παρά να βοηθήσουν, στον βαθμό που θα μπορέσουν, τους αναζητητές της προαιώνιας γνώσης. Αυτής που θάβεται όλο και πιο βαθιά στον αιώνα μας κάτω από τους πελώριους όγκους περιττών και άχρηστων πληροφοριών, που ενταφιάζουν όχι μόνον τη Γνώση της Αλήθειας, αλλά ακόμη χειρότερα, την προαιώνια και έμφυτη έφεση, που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο.» και ολοκλήρωσε λέγοντας πως: «Κυρίες και κύριοι, γνωρίζουμε πως ο δρόμος είναι δύσκολος και επίμοχθος, οδυνηρός. Απαιτεί θυσία και, κάποτε, αυτοθυσία. Αλλά επιμένουμε, γιατί αυτή η δύσκολη οδός είναι η μόνη που οδηγεί στο Φως, στην Αλήθεια και στην αληθινή Ελευθερία. Και εννοώ την Αυτογνωσία. Τώρα, στην τελευταία στροφή του στίβου, που με οδήγησε το προσωπικό πεπρωμένο και όπου όλα μοιάζουν επείγοντα, επιτακτικά, απαράβλεπτα, οι σκέψεις που καταθέτω στο «Προ των Πυλών» δεν επιδιώκουν τίποτα περισσότερο από την κατάθεση μιας απολογίας. Ίσως, κάποιοι να τη βρουν ενδιαφέρουσα. Ίσως, μονάχα ένας: Και αυτός ο ένας τότε θα δικαιώσει αυτή την κατάθεση.».
Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με την παράθεση εδεσμάτων και τον συγγραφέα να υπογράφει αντίτυπα του βιβλίου του.
Παναγιώτα Σούγια
*Για τον «Κύκλο»
Ο «ΚΥΚΛΟΣ» είναι μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα Σωματείο αναγνωρισμένο από το Πρωτοδικείο Αθηνών με την απόφαση 557/2007, είναι μια Σχολή Πρακτικής Φιλοσοφίας που εκφράζει την απόπειρα εφαρμογής των μεγάλων Αρχών της Παράδοσης (Σοφία, Φρόνηση, Ανδρεία, Δικαιοσύνη) στην καθημερινή ζωή. Με ένα ομαδικό σύστημα μελέτης και εφαρμογής των μεγάλων φιλοσοφικών ρευμάτων της Ιστορίας μας, επιχειρεί να κάνει πράξη μέσα στην καθημερινή μας ζωή τις αιώνιες επιταγές της Αλήθειας.
Σύνδεσμος φιλοσοφικός, κοινωνικός, και ιστορικός επιχειρεί να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα και αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου γύρω από το νόημα της ύπαρξης, της καθημερινής μας ζωής, τους νόμους της δημιουργίας, τη φύση του ανθρώπου και τη σχέση του με το σύμπαν και την κοινωνία που ζει.
Με μικρές και ευέλικτες ομάδες, μακριά από δογματισμούς και προλήψεις εθνικές, θρησκευτικές ή πολιτικές, ερευνά μέσα από επάλληλους κύκλους μελέτης τις προαιώνιες Αρχές της Σοφίας. Αντλώντας διδάγματα από τα χρυσοφόρα κοιτάσματα της ανεξάντλητης Ελληνικής Φιλοσοφίας και από την λαμπρή παράδοση των Νηπτικών μας Πατέρων επιχειρεί την πρακτική εφαρμογή τους στην καθημερινή μας ζωή συγκροτώντας ομάδες μελέτης κάθε τρεις μήνες.
Σε μιαν εποχή συστηματικού αφελληνισμού, που πανταχόθεν και με ποικίλους τρόπους και μέσα επιχειρείται, ο ΚΥΚΛΟΣ, μέσα από πολλαπλές και αυστηρά προγραμματισμένες μελέτες που μεθοδεύει, επιδιώκει πάντα την άντληση της Αιώνιας Σοφίας από τα ανεξάντλητα χρυσορυχεία της Ελληνικής Νοησιαρχίας και της Παράδοσης των ιερών Πατερικών μας κειμένων. Για τον λόγο αυτό συνιστά και προτείνει στους μαθητές του έναν ευρύ κύκλο συγγραφέων (λ.χ. Λάο Τσε, Έμμετ Φοξ, Shantananda Sarasvati, Βιβεκάναντα, Ραβί Ραβίντρα, Μωρίς Νικολσον, Κάλλιστος Ware, Στ. Ράμφος, Χρήστος Μαλεβίτσης, Χρήστος Γιανναράς, Κων/νος Τσάτσος κ.ά.), καθώς και μεγάλων ιστορικών κειμένων, όχι μόνο Ελληνικών αλλά και άλλων που θεμελίωσαν ή ενίσχυσαν μεγάλους πολιτισμούς στην Παγκόσμια Ιστορία (λ.χ. Ουπανισάδες, Σοφία των Σούφι, Bhagavat Gita κ.ά.).
Στην ίδια προσπάθεια εντάσσονται και τα μαθήματα Τέχνης και Μουσικής που περιέλαβε στο πρόγραμμα μελετών του ο ΚΥΚΛΟΣ και που αποσκοπούν, μέσω της αρμονίας και του μέτρου, στην εκλέπτυνση του νου και την αισθηματική κάθαρση των μαθητών του.
