«Θα σε σώσω»… μια ατάκα που έχουμε ακούσει όλοι όσοι κυκλοφορούμε στη Νέα Ιωνία. Τρεις λέξεις που μας κάνουν να στρέφουμε το πρόσωπό μας για να δούμε τον δικό μας Κώστα, τον δημοφιλή λαχειοπώλη, την πλέον χαρακτηριστική φυσιογνωμία της πόλης μας.
«Θα σε σώσω», τρεις λέξεις που σε γεμίζουν αισιοδοξία, που δίνουν ελπίδα για το αύριο από έναν άνθρωπο που κινείται συνεχώς, που τον συναντάς παντού στη Ν. Ιωνία, μια κινητή μονάδα αισιοδοξίας, ένας άνθρωπος συμπαθής και αγαπητός, ο δικός μας Κώστας.
Με τον Κώστα Ρουσιώτη γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, τον ακούω συχνά και όσες σκοτούρες κι αν έχω θα σταθώ, θα δω το χαμόγελό του, θα μας πει «καλημέρα λεβέντες», θα του χαμογελάσω, έτσι απλά, αβίαστα. Δεν πρωτοτυπώ, ο Κώστας ο λαχειοπώλης είναι πιθανόν το πιο αγαπητό άτομο στη Ν. Ιωνία, ένας χαρισματικός άνθρωπος που χαίρεσαι να τον ακούς και να τον βλέπεις.
Οι πελάτες του πολλοί, είναι πιστοί, τον περιμένουν, δεν είναι άλλος ένας λαχειοπώλης, είναι ο φίλος τους, ο δικός τους άνθρωπος, που τον αγαπούν και τον εμπιστεύονται , που μια καλημέρα, ένα χαμόγελό του και τρείς λέξεις σου φτιάχνουν τη μέρα. Δεν αγοράζω λαχεία και ό μόνος που μια φορά με έπεισε ήταν ο Κώστας, έτσι με την καλή του την καρδιά, με τα λόγια του που σε γεμίζουν, που πάνε κόντρα στον αρνητισμό και την κακομοιριά που μαυρίζει την καθημερινότητά μας.
Ο Κώστας Ρουσιώτης, άνθρωπος καθημερινός, εργαζόμενος και βιοπαλαιστής, δεν πουλάει απλά λαχεία… μεταφέρει ειδήσεις, είναι τρόπο τινά ένα είδος λαϊκού ρεπόρτερ
Είχαμε μια φιλική κουβέντα με τον Κώστα στα γραφεία της εφημερίδας μας. Τον καλέσαμε γιατί για πολλούς είναι ο συμπαθής άγνωστος. Πόσα αλήθεια γνωρίζουμε για τη ζωή του, για το επάγγελμά του, για τους καλούς του πελάτες, για τις ευκαιρίες που του δόθηκαν και τις απέρριψε και τέλος, για τον πόσους έχει σώσει τελικά.
Η ζωή του
Γεννημένος πριν από 65 χρόνια στην Άμπελο Καρδίτσας, ένα πεδινό χωριό του Δήμου Σοφάδων, παιδί φτωχής οικογένειας, «κατέβηκε» στα 15 του στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Έπιασε αρχικά δουλειά σε ένα εργοστάσιο και τα απογεύματα πούλαγε λαχεία.
Όταν συνειδητοποίησε πως η απογευματινή του εργασία του απέφερε τα πενταπλάσια κέρδη, εγκατέλειψε το εργοστάσιο και βρέθηκε να περπατά σχεδόν 40 χιλιόμετρα καθημερινά – από Αγίους Αναργύρους όπου μένει ως τη Νέα Ιωνία, γύρω – γύρω την πόλη και πάλι πίσω – για να «σώσει» κόσμο.
Όπως μας είπε, στη Νέα Ιωνία βρέθηκε εντελώς τυχαία. Είδε ότι είχε κόσμο και μεγάλη αγορά και έτσι άδραξε την ευκαιρία για να επεκτείνει το πελατολόγιό του.
Με τον ίδιο τυχαίο τρόπο προέκυψε και η γνωστή – πλέον – ατάκα «Θα σε σώσω». «Μου ήρθε εντελώς αυθόρμητα, την πρώτη κιόλας μέρα που ξεκίνησα αυτή τη δουλειά. Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να φωνάξω για να προσελκύσω τον κόσμο και μου ήρθε αυτό», δηλώνει και συνεχίζει λέγοντας πως στην αρχή ο κόσμος αναρωτιόταν «ποιος είναι αυτός που θέλει να μας σώσει;», αλλά χάρη σε αυτή την ατάκα – σήμα κατατεθέν του – έγινε ο πιο πετυχημένος λαχειοπώλης τουλάχιστον στη Ν. Ιωνία.
Βέβαια, δεν αρκεί μόνο μια καλή ατάκα. Όπως μας είπε ο κ. Κώστας, η καθημερινότητά του πέρα από ατελείωτο περπάτημα, περιλαμβάνει και 10 ώρες εργασίας ανάμεσα σε 3 Δήμους, αλλά βασικά στη Ν. Ιωνία.
Όλη η Νέα Ιωνία με αγαπάει και τους αγαπώ και εγώ, με εκτιμούν. Οι μαγαζάτορες μου έχουν εμπιστοσύνη και πολλές φορές και εγώ τους βοηθώ κάνοντας μικρο – εξυπηρετήσεις
Τι είναι αυτό όμως που κάνει τον Κώστα μας τόσο συμπαθή και αγαπητό; Σύμφωνα με τον ίδιο, το γεγονός ότι είναι ένας ήσυχος άνθρωπος, από φτωχή οικογένεια, τίμιος και δίκαιος, που δεν του αρέσει το «κλέψιμο» και η αδικία, μιας και δεν θέλει να «γελάσει» κανέναν, είναι κάποια από τα χαρακτηριστικά που κάνουν τους Νεοϊωνιώτες να τον εμπιστεύονται και να αγοράζουν λαχεία από τον «σώστη», όπως τον αποκαλούν.
Επίσης, ο Κώστας είναι και τυχερός. Όπως μας είπε, «έχει σώσει» πολλούς στη Ν. Ιωνία. Το μεγαλύτερο ποσό που έχει κερδίσει πελάτης του είναι 1.300.000 δραχμές, ενώ με ευρώ έχει δώσει 2 φορές τον πρώτο αριθμό.
Οι «καλές εποχές», όπως είναι φυσικό, ήταν επί δραχμών, «μιας και τώρα τόσο η οικονομική κρίση όσο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αλλά και τα πρακτορεία ΟΠΑΠ, έχουν μειώσει τον αριθμό των ανθρώπων που αγοράζουν λαχεία στο δρόμο», μας λέει χωρίς να παραπονιέται.
Πολλοί έχουν προσπαθήσει να με αντιγράψουν χρησιμοποιώντας το ίδιο σλόγκαν ή κάνουν παράπονα που ο κόσμος αγοράζει από εμένα λαχεία. Δεν κλονίζομαι, η δουλειά μου πάει καλά και σταθερά
«Δεν δουλεύουν όλοι όπως εγώ», μας λέει ο Κώστας. «Εγώ, δεν πουλάω απλά λαχεία. Δίνω και εισπράττω αγάπη. Θυμάμαι όλες μου τις διαδρομές, ξέρω πότε θα πάω στον καθένα, θυμάμαι τι λαχείο αγόρασε, γεγονός που ο κόσμος το «μετράει» γιατί έτσι καταλαβαίνουν ότι τους νοιάζομαι. Η δουλειά μου με ανταμείβει και ηθικά: έχω εισπράξει αγάπη από τον κόσμο, έγινα δημοφιλής, μου έχουν προτείνει να κατέβω και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος».
Ο Κώστας Ρουσιώτης μάς είπε πως η δουλειά του είναι αυτή που τον συντηρεί τόσα χρόνια και χάρη σε αυτή μεγάλωσε τα δυο παιδιά του και τώρα στηρίζει και τα τέσσερα εγγόνια του. Τον ρωτήσαμε λοιπόν αν θα συμβούλευε κάποιον νέο, που τώρα μπαίνει στην αγορά εργασίας, να ασχοληθεί με τα λαχεία. Η απάντησή του ειλικρινής. «Όπως σας είπα, παλιά τα πράγματα ήταν καλύτερα. Ο κόσμος σχεδόν με κυνηγούσε. Με έπαιρναν μέχρι και τηλέφωνο. Τώρα, για έναν νέο στη δουλειά, τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα λαχεία αποδίδουν ένα ποσοστό 10%, για μένα 12% γιατί πουλάω πολλά και το Ξυστό 7%. Για να έχεις σταθερή πελατεία, πρέπει να περάσει καιρός και να σε εμπιστευτεί ο κόσμος. Το θέμα, νομίζω, είναι να μην την κάνεις τη δουλειά σαν αγγαρεία».
Και για το μέλλον της χώρας μας, τι προβλέπεις, τον ρωτάμε; «Παραμένω αισιόδοξος ότι τα πράγματα όχι μόνο θα φτιάξουν, αλλά θα γίνουν και καλύτερα από πριν», μας απαντάει.
Ευχαριστώ τον κόσμο της Νέας Ιωνίας που με αγαπάει και με εκτιμάει. Υπόσχομαι να μην αλλάξω. Θα παραμείνω ο ίδιος: όπως ήμουν στα 27 μου έτσι θα είμαι και στα 67 μου. Καλός και τίμιος
Δεν αποφεύγουμε να τον ρωτήσουμε αν κινδύνευσε κατά τη διάρκεια της δουλειάς του «Μια φορά με λήστεψαν και 2 ακόμα αποπειράθηκαν», μας απαντά.
Και η υγεία σου Κώστα, πως πάει; «Εργάζομαι πολλές ώρες, έχω πίεση, έβαλα και stend, αλλά αν με βάλεις να καθίσω πάνω από μια ώρα θα αρρωστήσω», μας λέει.
Και συνεχίζουμε…
«Μετάνιωσες Κώστα για το επάγγελμα που διάλεξες; Έβγαλες χρήματα;», τον ρωτάμε. «Δόξα τω Θεώ, μας λέει. Κουράστηκα, αλλά έχω μια αξιοπρεπή ζωή, δεν είμαι πλούσιος, αλλά έχω δουλειά και δεν μας λείπει κάτι. Ήθελα να γίνω έμπορος και να έχω πάγκο στη λαϊκή. Προσπάθησα και για άδεια πρακτορείου ΟΠΑΠ, αλλά οι συνθήκες δεν βοήθησαν. Είχα πολλές ευκαιρίες».
Και μέχρι πότε θα εργάζεσαι; «Είμαι στα πρόθυρα σύνταξης, αλλά ακόμα και όταν την πάρω θα συνεχίσω να δουλεύω. Αν πάω στο χωριό, θα αράξω. Αλλά τώρα με χρειάζονται τα παιδιά και τα εγγόνια μου», μας απαντά και ήδη μέσα μου νιώθω μια θλίψη, όταν φτάσει η ώρα του να σταματήσει.
Και η Ν. Ιωνία Κώστα, πόσο άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες;
«Η Ν. Ιωνία έχει αλλάξει πάρα πολύ από το 1982. Τα μαγαζιά, ο τόπος, ο κόσμος. Όταν ήρθα ήταν μια άλλη πόλη, αλλά ο κόσμος είναι εξίσου φιλικός και τώρα όπως τότε.
Και ποιοι είναι οι πελάτες σου; «Πελάτες μου είναι οι μαγαζάτορες και οι θαμώνες σε καφενεία και καφετέριες. Οι αλυσίδες με ξέρουν αλλά δεν είναι του παιχνιδιού».
Και από τους δικούς μας πολιτικούς ρωτώ με κάποιο πονηρό χαμόγελο. «Α’, η Θωμαΐδου, ο Μανούρης, ο Γκότσης – αγοράζουν λαχεία, έχω καλές σχέσεις με όλους».
Και τον κορωνοϊό τον φοβάσαι; «Στην καραντίνα δεν δούλευα. Δεν φοβάμαι τον κορωνοϊό, αλλά προσέχω», μας λέει.
Κι εμείς Κώστα σε αγαπάμε και μόνο με το χαμόγελο και την καλή σου καρδιά έχεις σίγουρα σώσεις πολλούς.
Βασίλης Μαγκαναδέλλης
