Ο Δ.Ντούρλιας γράφει για τον νέο Ιωνιώτη συγγραφέα Γιάννη Κυζιρόπουλο και το βιβλίο του “Στη Γη της αιώνιας θλίψης” που εντυπωσιάζει τον αναγνώστη με το πλούσιο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί και την άριστη σύνταξή του.
“Δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά δέντρα που στέκουν αγέρωχα, μονάχα μέχρι να τα κατακρεουργήσει ο αδυσώπητος πέλεκυς της ζωής, όπως μόνο εκείνη ξέρει. Κι αν τύχει και σταθούμε τυχεροί και πέσουμε σε χέρια εργατικά, ίσως τότε προκύψει τουλάχιστον κάτι όμορφο απ’ αυτή την τόσο αναπάντεχη τραγωδία…”
Είναι εξαιρετικά παρήγορο και ιδιαίτερα ελπιδοφόρο να συναντάς νέους Έλληνες συγγραφείς που να απομακρύνονται από την πεπατημένη και να βρίσκουν νέους τρόπους να αφηγηθούν τον εσωτερικό τους κόσμο πλάθοντας μία υπόθεση που δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί πως δύναται να σχηματοποιηθεί στο μυαλό κάποιου. Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος με το δεύτερο μυθιστόρημα του με τίτλο “Στη Γη της αιώνιας θλίψης” (Εκδόσεις Πνοή), έρχεται να εδραιώσει την παρουσία του στο χώρο της Ελληνικής Λογοτεχνίας, με ένα έργο πρωτότυπο, καλοδουλεμένο και γεμάτο συναισθήματα και αυταπόδεικτες αλήθειες.
Ο τίτλος του προϊδεάζει για το περιεχόμενο του βιβλίου. Σκοτεινός και μυστήριος, αποτελεί τον προπομπό της υπόθεσης που μπορεί να χαρακτηριστεί με παρόμοιο τρόπο. Ο Ιάσωνας είναι ένας νεαρός, κοντά 25 χρονών, που ζει στην Αθήνα του 2030. Τα τελευταία χρόνια, όλος ο κόσμος μαστίζεται από μία επισιτιστική κρίση, απόρροια των τροποποιημένων σπόρων που ευρέως χρησιμοποιήθηκαν και που είχαν σαν αποτέλεσμα να μην προσδώσουν τελικά την απαιτούμενη παραγωγή για να σιτιστεί η ανθρωπότητα. Η Ελλάδα διοικείται από ένα αυταρχικό καθεστώς, το οποίο όμως ποσώς ενδιαφέρεται για τους πολίτες της χώρας, με αποτέλεσμα η ανομία, οι συμμορίες και οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις να αποτελούν στοιχείο της καθημερινότητας. Σε αυτήν την καθημερινότητα ο Ιάσωνας προσπαθεί να επιβιώσει κακήν κακώς, έχοντας πλήρη επίγνωση της σκληρότητας και της αστάθειας που του επιφυλάσσει το εγγύς μέλλον. Κυνικός λόγω των καταστάσεων που έχει βιώσει, αλλά και αθεράπευτα ρομαντικός, όταν συναντά ανθρώπους που έχουν την ανάγκη της παρουσίας του, προσπαθεί να δώσει ένα νόημα στην ύπαρξη του. Θα το βρει άραγε στα μάτια της influencer Σίλιας, ή τελικά αναζητά κάτι άλλο που θα του δώσει την απόλυτη ευτυχία και το νόημα στη ζωή του;
Αν και πρωτοεμφανιζόμενος στα Ελληνικά Γράμματα και νεαρός στην ηλικία, ο Γιάννης Κυζιρόπουλος εντυπωσιάζει τον αναγνώστη με το πλούσιο λεξιλόγιο που χρησιμοποιεί και την άριστη σύνταξη του. Είναι από τα πλέον καλογραμμένα βιβλία που έχω διαβάσει, κάτι που δίνει από μόνο του πόντους εκτίμησης σε αυτό το βιβλίο. Η υπόθεση, όπως έγραψα και πιο πάνω, αναφέρεται σε ένα δυστοπικό μέλλον και είναι σκληρή, σκοτεινή και με μεγάλες δόσεις κυνισμού. Όμως σε πάρα πολλά σημεία, καταγράφονται αλήθειες που όλοι μας έχουμε κατά καιρούς εντοπίσει κατά τη διάρκεια της ζωής μας, αλλά και σκέψεις που σίγουρα έχουν περάσει και από το δικό μας το μυαλό. Αν αυτό το βιβλίο το διαβάσει κάποιος διεκπεραιωτικά, θεωρώ πως δεν πρόκειται το ίδιο να “του ανοιχτεί”, οπότε και θα καταγραφεί ως ένα αδιάφορο συγγραφικό έργο. Αν όμως διαβαστεί, όπως πρέπει, δίνοντας του χρόνο και χωρίς μεγάλες διακοπές, τότε θα αντιληφθεί πως πρόκειται αδιαμφισβήτητα για ένα βαθιά φιλοσοφημένο μυθιστόρημα που μπορεί να σου προσφέρει αρκετά σημεία του, ως τροφή για σκέψη. Δεν έχει ιδιαίτερη πλοκή, ούτε είναι αυτό που λέμε, γρήγορο βιβλίο, αν και στο τέλος η δράση του είναι τέτοια που κρατά σε αγωνία των αναγνώστη και τον κάνει μέτοχο των συναισθημάτων που βιώνουν οι ήρωες. Είναι όμως σωστά δομημένο και επιφυλάσσει και αναγνωστικές εκπλήξεις καθώς παίζει σε κάποια σημεία ο συγγραφέας με την λογική του αναγνώστη.
Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος έχοντας σπουδές στη Γεωπονία και στην Φαρμακευτική, χρησιμοποιεί το μυθιστόρημα του ως δοκίμιο πάνω στην υπόθεση των γενετικά τροποποιημένων καρπών, στήνοντας την υπόθεση της επισιτιστικής κρίσης εξαιτίας τους. Πληροφορίες που έχουν να κάνουν με τον κόσμο των φυτών, απαντώνται όμως και σε άλλα σημεία. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να κάνω στα πολλά κομμάτια τραγουδιών που καταγράφονται σε όλη την έκταση του μυθιστορήματος. Σκέφτομαι να τα συγκεντρώσω όλα σε μία playlist και να τα ακούω με τη σειρά που γίνεται η αναφορά τους στο βιβλίο. Είναι όλα τους, ένα και ένα.
Κλείνοντας αυτήν την ανάλυση μου, θέλω να σταθώ στο γεγονός πως κάθε βιβλίο, θέλει τον δικό του χρόνο για να μπορέσει να διαβαστεί σωστά και έτσι όπως το είχε στο μυαλό του ο συγγραφέας. Ως εκ τούτου, ο επίδοξος αναγνώστης αυτού του μυθιστορήματος, θα πρέπει να το ξεκινήσει χωρίς να περιμένει κάτι συγκεκριμένο. Θα πρέπει να έχει διάθεση τέτοια ώστε να διαβάσει κάτι διαφορετικό από ότι κυκλοφορεί στην Ελληνική Λογοτεχνία και να αφεθεί ελεύθερα να ακολουθήσει τον Ιάσωνα στην περιπέτεια του.
Σύντομο Βιογραφικό
Ο Γιάννης Κυζιρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1994 και μεγάλωσε στη Νέα Ιωνία. Αποφοίτησε από το 2ο λύκειο Νέας Ιωνίας, σπούδασε στη Γεωπονική σχολή του ΑΠΘ και πραγματοποίησε το μεταπτυχιακό του στη Φαρμακευτική Αθηνών. Το 2017 έκανε τη δυναμική είσοδό του στον χώρο της λογοτεχνίας με το «Από Μέσα Πεθαμένοι» (Εκδόσεις Όστρια), ενώ το βιβλίο «Στη Γη της Αιώνιας Θλίψης» (Εκδόσεις Πνοή) είναι το δεύτερο του συγγραφέα. Σήμερα ζει και εργάζεται στη Νέα Ιωνία. Οι οικογενειακοί του δεσμοί είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με την πόλη, καθώς ο ίδιος είναι δισέγγονος του πρώτου Δημάρχου της, του Γεώργιου Φελέκη.