Πριν λίγο ακούσαμε τα νέα μέτρα για την οικονομία, τα οποία ήρθαν με καθυστέρηση.
Θα λέγαμε κάλλιο αργά παρά ποτέ εάν ήταν πλήρη. Για μια ακόμη φορά ήταν κατώτερα των περιστάσεων. Δεν θα μπω σε οικονομικές αναλύσεις που είναι της μόδας από διάφορους ειδικούς και μη.
Όμως θα πω ότι δεν ακούσαμε λέξη για κάποιες ευάλωτες ομάδες. Δεν ακούσαμε τίποτα για τους μακροχρόνια ανέργους που δεν παίρνουν επίδομα (συνήθως μεγάλης ηλικίας) και οι οποίοι στηρίζονταν οικονομικά σε μέλη της οικογένειάς τους, σε συγγενείς ή, σε κάποιους τέλος πάντων που τους στήριζαν.
Με δεδομένο ότι το 75% των εργαζομένων δεν έχει πλέον εισόδημα (ίσως τα 800€) πως θα στηριχθούν;
Δεν ακούσαμε τίποτα για τους ανθρώπους που ενώ έχουν καταθέσει χαρτιά για σύνταξη πριν αρκετούς μήνες ή και χρόνια, δεν παίρνουν ούτε την προσωρινή σύνταξη. Αυτοί οι άνθρωποι πως θα στηριχθούν;
Δεν ακούσαμε τίποτα για τα στεγαστικά δάνεια για νοικοκυριά, παρά μόνο ότι περιμένουμε από τις Τράπεζες να δείξουν την καλή τους διάθεση (σοβαρά τώρα;).
Δεν ακούσαμε τίποτα για παράταση προστασίας της πρώτης κατοικίας και αναστολή πλειστηριασμών. Τι περιμένουν;
Ακούμε και βλέπουμε την χαρά της ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας για την εξ’αποστάσεως διδασκαλία των παιδιών. Και τα παιδιά που δεν διαθέτουν Η/Υ; (υπάρχουν και τέτοια παιδιά). Μήπως θα έπρεπε να υπάρξει ένα πρόγραμμα επιδότησης για την αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού;
Είναι βέβαιο ότι μπορούμε να αναφέρουμε κι’ άλλα τέτοια που δεν περιλαμβάνονται στα μέτρα που ανακοινώθηκαν. Ελπίζω να μην χρειαστεί να επανέλθουμε.
Μας λένε ότι βρισκόμαστε σε πόλεμο και μάλλον έτσι είναι.
Τα οικονομικά μέτρα δεν πρέπει να είναι αντίστοιχα;
Χριστόδουλος Χοτζόγλου
Μέλος της Γραμματείας της «Ενότητα για τη Νέα Ιωνία»