Διαβάζω τις πρώτες διακηρύξεις της κυβέρνησης, τις συζητάω με φίλους και κοινή είναι η απορία. Λέμε όλοι μπράβο στην μείωση των φορολογικών συντελεστών και για τα χαμηλά εισοδήματα στο 9% και για τις επιχειρήσεις στο 20%, ποιος άλλωστε γουστάρει τους υψηλούς φόρους; Όλα καλά και άγια για τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα, με τα υψηλά όμως τι γίνεται; Μήπως η μείωση της φορολογίας τους θα πρέπει να συνδυαστεί με προσλήψεις και επενδύσεις; Μήπως πρέπει πρώτα να εξασφαλιστεί η μείωση του βάρβαρου πλεονάσματος;
Και μια που μιλάμε και για επιχειρήσεις πόσο δύσκολο θα ήταν να έθεταν σοβαρά κίνητρα στις χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις για να προσλάβουν από 1 εργαζόμενο. Απαλλαγή από εργοδοτικές εισφορές (με πλήρη όμως ιατροφαρμακευτική και συνταξιοδοτική κάλυψη του εργαζομένου), μείωση κατά 10% του φορολογικού συντελεστή, επιδότηση τραπεζικού επιτοκίου δανεισμού, και τόσα άλλα κίνητρα…
Σε δύο κυρίως πράγματα θα τα βρει σκούρα ο κ. Μητσοτάκης. Το πρώτο είναι η κατάργηση του Ασύλου στα πανεπιστήμια, όπου με την πρώτη μαζική εισβολή αστυνομικών δυνάμεων θα ξεκινήσει ένας κύκλος βίας που δεν ξέρω που θα βγάλει. Κανείς δεν θέλει την ανομία στα Πανεπιστήμια, όμως η αστυνομική παρέμβαση (πέρα από το σημερινό θεσμικό πλαίσιο που επιτρέπει στην Αστυνομία να παρεμβαίνει σε κακουργηματικές πράξεις) μπορεί να οδηγήσει στο να ξεφύγει η κατάσταση και βεβαίως πρέπει να διαφυλαχτεί πλήρως η ελεύθερη έκφραση όλων των ιδεών, ο λόγος άλλωστε που θεσμοθετήθηκε το άσυλο. Το δεύτερο είναι οι πλειστηριασμοί. Προβλέπω σοβαρότατη αντίδραση του κόσμου γιατί ο τελευταίος νόμος δεν προστατεύει επαρκώς την πρώτη κατοικία και τα ξένα funds θα κάνουν πάρτι.
14 και 15 Ιουλίου, δυο σημαδιακές ημερομηνίες που δεν πρέπει να ξεχάσουμε. Στις 14 Ιουλίου του 1974 έγινε το πραξικόπημα στην Κύπρο για την ανατροπή του Μακαρίου που είχε ως αφορμή την εισβολή και κατοχή τμήματος της Κύπρου από τον Τουρκικό στρατό, με συνέπειες που πληρώνουμε έως και σήμερα. Στις 15 Ιουλίου του 1789 έπεσε η Βαστίλη συμβολίζοντας την πτώση της απολυταρχίας και την άνθιση των ιδεών της Γαλλικής επανάστασης. Ιδέες για ελευθερία , ισότητα και αδελφοσύνη που είναι διαχρονικά επίκαιρες, ιδιαίτερα για την Ευρώπη που υπέφερε από ολοκληρωτισμούς, που η ενότητα των λαών της απειλείται και πάλι από ακραίες μισαλλόδοξες πολιτικές.
Μήπως η κυβέρνηση πρέπει να το ξανασκεφτεί; Μιλάω για την περίεργη κατάργηση της Νομικής σχολής στην Πάτρα και την ενσωμάτωση του Υπουργείου Μεταναστευτικής πολιτικής στο Δημόσιας Τάξης. Στην πρώτη περίπτωση η αρμόδια Υπουργός έχει πολλά σχέδια για όλο το φάσμα της Παιδείας, αλλά ό,τι αφορά τα παιδιά μας, το μέλλον της χώρας μας, πρέπει να περνάει από πολλή συζήτηση με κόμματα και αρμόδιους φορείς. Όσον αφορά το μέγα θέμα των προσφύγων και των μεταναστών κρίνω ότι οι πολιτικές που πρέπει να εφαρμοστούν χρειάζονται ειδικούς επιστήμονες, πολιτικούς με συγκεκριμένες εφαρμόσιμες πολιτικές και μια κοινωνία που θα συμφωνήσει σε βασικούς άξονες αντιμετώπισης του ζητήματος. Ένα ζήτημα δύσκολο που αγγίζει τις ανθρωπιστικές μας ευαισθησίες, την Χριστιανική ηθική και αλληλεγγύη, την δημοκρατική και φιλελεύθερη αντίληψη της Ευρωπαϊκής ιδέας και τις δυνατότητες φιλοξενίας της χώρας. Όλα αυτά δεν είναι θέματα Αστυνομικής φύσεως και πρέπει να αντιμετωπιστούν πιο σφαιρικά.
