Το ομολογώ έπληξα· πού πήγε η ζωντάνια των δημοτικών εκλογών; πού χάθηκε η έξαψη και τα μπινελίκια που κρατούσαν ψηλά το ενδιαφέρον μας στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές; Περνούσες έξω από τα εκλογικά κέντρα και στα τραπεζάκια των κομμάτων επικρατούσε μια ησυχία, με τη ζέστη νύσταζες βρε παιδί μου.
Αν απορείτε πως έγινε και κέρδισαν όλοι σ’ αυτές τις εκλογές να σας εξηγήσω. Η ΝΔ έγινε κυβέρνηση με αυτοδυναμία τι καλύτερο να περιμένει, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε το 31% και είναι το μεγαλύτερο αντίστοιχο κόμμα στην Ευρώπη, το ΚΙΝΑΛ αν και συμπιέστηκε αύξησε κατά λίγο τα ποσοστά του σταθεροποιώντας την παρουσία του, το ΚΚΕ κράτησε τις δυνάμεις του και επέκτεινε τις συμμαχίες του, Βαρουφάκης και Βελόπουλος είναι πλέον στη Βουλή ως νέοι παράγοντες της πολιτικής ζωής.
Αν τα δεις βέβαια τα πράγματα από την ανάποδη τότε η ΝΔ κέρδισε, αλλά θα πρέπει να κρατήσει τις υποσχέσεις της χωρίς περίοδο χάριτος και δεν συνέτριψε τον βασικό της αντίπαλο, ο ΣΥΡΙΖΑ αν και αύξησε τις δυνάμεις του έχασε την κυβέρνηση και τώρα πρέπει να αναζητήσει τι έφταιξε, το ΚΙΝΑΛ και το ΚΚΕ έχουν κολλήσει στα ποσοστά τους αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν τον δικομματισμό που ενισχύθηκε και θα πρέπει να εξετάσουν σοβαρά τομείς της πολιτικής τους, το ΜΕΡΑ25 του Βαρουφάκη οφείλει να αποδείξει τη σταθερότητά του και να μην χαθεί στην ευρύτητά του, η Ελληνική λύση του Βελόπουλου θα πρέπει να δείξει τη σοβαρότητά της στο ακροδεξιό άκρο του δημοκρατικού πολιτικού τόξου.
Αρκετοί πολιτικοί σχηματισμοί τα βρήκαν σκούρα και έμειναν εκτός Βουλής ή δεν κατέβηκαν καθόλου. Λεβέντης, Χρυσή Αυγή, Κωνσταντοπούλου, ΛΑΕ, Ποτάμι, Καμμένος και άλλοι δεξιοί ή αριστεροί σχηματισμοί. Υπάρχει μέλλον; Θα το δείξει η ζωή αν με την πολιτική τους θα κρατήσουν βάσεις στην κοινωνία ή θα εξαφανιστούν, γιατί πολιτική ζωή δεν είναι μόνο η Βουλή.
Να μιλήσουμε όμως για την αποχή. Mε 42% αποχή και 2% άκυρα – λευκά ποιος μπορεί να είναι ευχαριστημένος; Θα μου πείτε το ποσοστό είναι μικρότερο, οι εκλογικοί κατάλογοι δεν είναι ενημερωμένοι, οι υπερήλικες, όλα σωστά, αλλά μέσα στο 44% είναι και η αδιαφορία των πολιτών για τα κοινά, η απογοήτευση, η συνειδητή αποχή ως πολιτική στάση. Ας προβληματιστούμε.
Μου έκανε εντύπωση με τι κόσμιο τρόπο ο Τσίπρας παρέδωσε την κυβέρνηση στον Μητσοτάκη. Θυμάστε τι προσωπικούς χαρακτηρισμούς είχαν ανταλλάξει, τι κόντρες υπήρχαν πριν τις εκλογές, όμως η υπεύθυνη πολιτική στάση κυριάρχησε και στους δύο.
Πολύς λόγος προεκλογικά για τα επιδόματα από πλευράς ΝΔ. Αρκετές οι καταγγελίες εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ για την επιδοματική πολιτική του, ότι είναι μπαλώματα και μόνη λύση είναι οι καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας. Ωστόσο την τελευταία εβδομάδα πριν τις εκλογές ο Μητσοτάκης άλλαξε ρότα και κατηγορηματικά ανακοίνωσε ότι δεν θα κόψει επιδόματα. Ευτυχώς που πήρε αυτή τη θέση γιατί μέχρι να βρεθούν οι θέσεις εργασίας η κοινωνία υποφέρει και πολλοί στηρίζονται στο ισχνό επίδομα για να επιβιώσουν. Πιστεύω ότι αν θιγεί το κοινωνικό κράτος, όποιο τέλος πάντων υπάρχει, η νέα κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει προβλήματα.
Ενισχυμένος αρκετά ο ΣΥΡΙΖΑ στη Ν. Ιωνία σε σχέση με το ποσοστό του στις Ευρωεκλογές, πρώτευσε πάλι στην πόλη μας, επίσης και η Ν.Δ. που τη σήκωσε το γενικότερο κλίμα, κοντά 68% συγκέντρωσαν και οι δύο και ο δικομματισμός επέστρεψε για τα καλά. Τι να περισσέψει για τους υπολοίπους πολιτικούς σχηματισμούς;
Πολλή συζήτηση για την απλή αναλογική σε κεντρικό επίπεδο που όμως ήδη εφαρμόζεται στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Είμαι υπέρ της απλής αναλογικής ως το μόνο δίκαιο σύστημα για ισότιμη ψήφο με μια προϋπόθεση, ότι υπάρχει κουλτούρα συνεργασιών. Αν δεν υπάρχει τα πράγματα γίνονται μπάχαλο και πολλά ακούγονται για αλλαγή του θεσμικού πλαισίου με υπερεξουσίες του Δημάρχου αν δεν μπορεί να παρθεί κάποια απόφαση. Όσοι ενδιαφέρονται για την απλή αναλογική οφείλουν να το αποδείξουν με πράξεις, αλλιώς η δικτατορία του Ενός, του Δημάρχου ελλοχεύει και τότε δεν θα υπάρχουν επιχειρήματα.
