«Θα συνεχίσω να είμαι έξω σαν πλήρωμα-διασώστης ασθενοφόρου, να δίνω μάχη για την ανθρώπινη ζωή», μας λέει ο Ιωνιώτης εργαζόμενος στο ΕΚΑΒ (Eθνικό Κέντρο Άμεσης Βοήθειας), κ. Γιώργος Σακκούλης περιγράφοντας την επικίνδυνη καθημερινότητά του, λέγοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά του για την αμέριστη στήριξη και την μεγάλη φροντίδα τους, αυτήν την κρίσιμη περίοδο της εργασίας του λόγω της πανδημίας.
Η εφημερίδα μας σ’ αυτή τη δύσκολη για όλους μας εποχή, την εποχή της καραντίνας, παρουσίασε σειρά ρεπορτάζ και συνεντεύξεων μ’ αυτούς που είναι εκεί έξω, εργαζόμενοι σκληρά για να αντιμετωπίσουμε το «τέρας» που εισέβαλε και ανέτρεψε την καθημερινότητά μας. Μιλήσαμε με την δήμαρχο και πολλά στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης της πόλης μας, με γιατρούς και φαρμακοποιούς της Ν.Ιωνίας, με εργαζόμενο στις δημοτικές υπηρεσίες, με εκπροσώπους τοπικών φορέων, με γνωστές τοπικές επιχειρήσεις. Πραγματοποιήσαμε ρεπορτάζ στους δρόμους, στις λαϊκές αγορές, στις τράπεζες, συνομιλήσαμε με Ιωνιώτες και Ιωνιώτισσες προσπαθώντας να καταγράψουμε αντιδράσεις, να προσφέρουμε μια νότα αισιοδοξίας ότι θα τα καταφέρουμε.
Η ΙΟΝΙΑΝΕΤ μ’ αυτή την συνέντευξη ολοκληρώνει για την περίοδο πριν το Πάσχα τις παρουσιάσεις συμπολιτών μας ,εργαζόμενων της πρώτης γραμμής.
Κύριε Σακκούλη, πόσα χρόνια εργάζεστε στα Ε.Κ.Α.Β.;
Ξεκίνησα να εργάζομαι στο Ε.Κ.Α.Β το 1990 σε ηλικία 23 ετών. Μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας αντιλαμβάνεστε ότι έχω έρθει αντιμέτωπος με καταστάσεις πολύ δύσκολες, όμως όταν τελικά καταφέρνω να κρατήσω στη ζωή τους ασθενείς, είναι κάτι ανεκτίμητο και είναι αυτό που δίνει δύναμη, ώστε για 30 χρόνια να συνεχίζω να μάχομαι για την ανθρώπινη ζωή.
Μπορείτε να μας περιγράψετε συνοπτικά μία ημέρα εργασίας σας αυτή την περίοδο;
Σίγουρα αυτή την περίοδο τα πράγματα είναι πιο δύσκολα και εκτός από το καθήκον μου να προσφέρω στον άνθρωπο που πάσχει , έχω και να παλέψω με έναν ”αόρατο” και ”ύπουλο” εχθρό.
Στην βάρδια μου αυτό το διάστημα κυριαρχούν τα ύποπτα μα και διαπιστωμένα κρούσματα, όπου εκεί πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη βάση στην προστασία μας, στην προστασία του ασθενή, στην ασφαλή μεταφορά του για να αποφευχθεί η διασπορά, αλλά μεγάλη σημασία έχει και η ψυχολογική υποστήριξη του, διότι εκείνη την ώρα παραλαμβάνουμε έναν τρομοκρατημένο ασθενή που δεν μπορεί ούτε να μας δει, λόγω των ειδικών στολών, και επειδή είναι ασυνόδευτος. Χαρακτηριστικά θα σας αναφέρω ένα περιστατικό που παραλάβαμε έναν κύριο περίπου στην ηλικία μου με ύποπτα συμπτώματα. Καθώς τον βάζαμε στο φορείο γύρισε το κεφάλι του προς την πόρτα του σπιτιού του φοβισμένος, δακρυσμένος και χαιρετούσε την γυναίκα του και τα δύο του παιδιά με χαραγμένη στο πρόσωπό του την ελπίδα και την λαχτάρα να τους ξαναδεί, και την αγωνία για το τι θα του συμβεί τελικά. Συγκλονιστικές στιγμές…!
Λαμβάνετε τώρα με την πανδημία περισσότερα μέτρα ατομικής προστασίας; Σας φοβίζει περισσότερο αυτή η περίοδος;
Σαφώς και λαμβάνουμε μέτρα ύψιστης προστασίας με απολύμανση του ασθενοφόρου και των οργάνων του μετά από κάθε διακομιδή.
Η αλήθεια είναι ότι για μικρό χρονικό διάστημα είχαμε σοβαρές ελλείψεις, όμως οφείλω να ομολογήσω ότι χάρη στις σημαντικές δωρεές και την έγκαιρη αντιμετώπιση των ελλείψεων από το κράτος έχουμε τώρα όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία μας.
Αυτό που με φοβίζει είναι ότι κάποιοι συγγενείς όταν καλούν το 166 δεν δίνουν σωστά στοιχεία για την κατάσταση του ασθενή, με αποτέλεσμα όταν φτάνουμε εμείς στο περιστατικό να διαπιστώνουμε ότι έχει συμπτώματα ή αποτελεί ύποπτο κρούσμα κορωναϊού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα αφενός ότι εμείς δεν φορούμε την ειδική στολή και αφετέρου εγκυμονεί ο κίνδυνος να κολλήσουμε τον ιό.
Θέλω να τονίσω ότι δεν φοβάμαι για τον εαυτό μου, αλλά κυρίως για την οικογένειά μου που αναγκαστικά ερχόμαστε σε επαφή.
Ποιών προβλημάτων υγείας είναι τα περισσότερα περιστατικά που αντιμετωπίζετε; Έχετε αντιμετωπίσει και κρούσματα κορωναϊου;
Αυτή την εποχή έχουν μειωθεί σημαντικά τα τροχαία, οι παρασύρσεις από οχήματα, οι σοβαροί τραυματισμοί από εγκληματικές επιθέσεις σε εξωτερικούς χώρους. Τα συνηθισμένα περιστατικά όπως εγκεφαλικά, καρδιολογικά, ανακοπές κτλ. συνεχίζονται. Το καλό είναι ότι έχουν μειωθεί πολύ τα περιστατικά που στην ουσία δεν χρειάζονταν ασθενοφόρο.
Έχω παραλάβει αρκετά ύποπτα και διασταυρωμένα κρούσματα, συνολικά ανέρχονται τα 40, από διάφορες περιοχές της Αθήνας και διαφόρων ηλικιών.
Είναι επαρκής, κατά την γνώμη σας, ο στόλος του ΕΚΑΒ για να αντιμετωπίσει τα περιστατικά; Ανταποκρίνονται γρήγορα στην κλήση ασθενούς, διαθέτουν τον αναγκαίο εξοπλισμό;
Υπάρχουν ακόμα σοβαρές ελλείψεις στον στόλο του Ε.Κ.Α.Β. (λίγα οχήματα και στα ήδη υπάρχοντα σοβαρές βλάβες που τα θέτουν εκτός).
Όμως πρέπει να τονίσω την σωτήρια βοήθεια που δεχθήκαμε από το “Ίδρυμα Νιάρχος” που πρόσφερε 143 ασθενοφόρα πανελλαδικά.
Η προσφορά αυτή ήταν ζωτικής σημασίας και μας έδωσε μεγάλη ανάσα στο να μπορούμε να φτάνουμε σύντομα και εγκαίρως στα περιστατικά.
Έχετε μετανιώσει για το επάγγελμα που επιλέξατε;
Επέλεξα αυτό το επάγγελμα από την ανάγκη μου να προσφέρω στον συνάνθρωπο. Μετά από 30 χρόνια υπηρεσίας και καθώς έχω βιώσει καταστάσεις που ίσως δεν φτάνει ο νους …σας λέω κατηγορηματικά ΟΧΙ! Και όχι μόνο δεν έχω μετανιώσει που επέλεξα αυτό το επάγγελμα αλλά έχω αποφασίσει μέχρι και την τελευταία μέρα της συνταξιοδότησής μου (εφόσον το επιτρέπει η υγεία μου) να συνεχίσω να είμαι έξω σαν πλήρωμα-διασώστης ασθενοφόρου να δίνω μάχη για την ανθρώπινη ζωή. Θέλω να γνωρίζετε ότι έχω βιώσει τραγικές, συγκινητικές, χαρούμενες και αισιόδοξες στιγμές στην δουλειά αυτή. Θα μου επιτρέψετε όμως να αναφέρω και μια μικρή πικρία μου, έπρεπε να φτάσουμε σ’αυτές τις δραματικές καταστάσεις για να αναγνωρισθεί από το κράτος και την κοινωνία η σημαντική προσφορά μας και η επικινδυνότητα του επαγγέλματος.
Πώς σας αντιμετωπίζει η οικογένειά σας επιστρέφοντας στο σπίτι; Είναι επιφυλακτική ότι μπορεί να μεταφέρετε τον ιό;
Συγκινημένος θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σ’ όλη μου την οικογένεια για την αμέριστη στήριξη και την μεγάλη φροντίδα τους, μα και την υπομονή τους προς εμένα αυτήν την δύσκολη περίοδο λόγω του επαγγέλματος μου.
Μην γελιόμαστε, κινδυνεύω ανά πάσα στιγμή να νοσήσω, άρα κινδυνεύει το ίδιο και η οικογένειά μου, η οποία πέρα από την δύσκολη κατάσταση που βιώνει λόγω του εγκλεισμού της και όλων των προβλημάτων που έχει επιφέρει αυτή η κατάσταση, έχουν και την αγωνία να μην νοσήσω εγώ. Παρόλα αυτά με τα πολύ υψηλά μέτρα προστασίας που λαμβάνουμε μέχρι στιγμής είμαστε όλοι καλά.
Με δύναμη ψυχής, υπομονή, υπευθυνότητα και αισιοδοξία δημιουργούμε στο σπίτι μας όλες τις συνθήκες για την ψυχική και σωματική μας υγεία και προστασία.
Θα ήθελα να ζητήσω από όλο τον κόσμο να συμμορφωθεί με τα μέτρα, να μείνει σπίτι, μόνο έτσι θα βγούμε σύντομα νικητές. Δεν υπάρχει καμία υπερβολή, ζω την κατάσταση από πολύ κοντά, από την πρώτη γραμμή της μάχης και σας διαβεβαιώνω όλα αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα!!! Είναι δύσκολο για όλους, το γνωρίζω, όμως τα περιοριστικά μέτρα είναι το όπλο μας για να νικήσουμε αυτή την μάχη και να επανέλθουμε δυναμικά.
Τέλος θα ήθελα να σας ευχαριστήσω θερμά για την φιλοξενία και να σας συγχαρώ για την αντικειμενική ενημέρωση που προσφέρετε στον κόσμο.
Καλή Ανάσταση σ’ όλους!
Βασίλης Μαγκαναδέλλης
