HelpMe, #MeToo, Κωδικός Ζωής: 3 λέξεις, που κυριολεκτικά σώζουν ζωές, της Χρ. Παπαηλιοπούλου

Χριστίνα Παπαηλιοπούλου, Ενεργή ανεξάρτητη πολίτης

Γνωρίζετε τι σημαίνουν αυτές οι τρεις λέξεις; Γνωρίζετε ότι ο δυο από αυτές είναι σήματα κινδύνου που μπορεί να σώσουν τη ζωή σας ή ενός αγαπημένου προσώπου σας και η τρίτη είναι ένα κίνημα που καταγγέλλει αυτούς που κακοποιούν ψυχές και σώματα;

Ας τα πάρουμε λοιπόν ένα – ένα:

HELP ME

Είναι το διεθνές αθόρυβο μήνυμα βοήθειας. Ένα μήνυμα που πρέπει να ξέρουμε για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε ή να βοηθηθούμε σε κάποια δύσκολη στιγμή. Η χρησιμότητά του είναι πολύ σημαντική για μια γυναίκα θύμα κακοποίηση ή trafficking, παιδιών που πωλούνται σε παιδεραστές ή για την εμπορία των όργανά τους. Βλέποντας μια κίνηση-σήμα που κάνει το άτομο που ζητά βοήθεια μπορούμε άμεσα να βοηθήσουμε προσωπικά ή να καλέσουμε την αστυνομία, χωρίς να το αντιληφθεί ο θύτης. Καταλαβαίνετε ότι πρέπει αυτόν τον κώδικα επικοινωνίας να τον μάθουμε πρωτίστως στα παιδιά μας.

ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΚΩΔΙΚΟΣ ΖΩΗΣ

Ο Κωδικός ζωής για μένα, αλλά και για όλους τους γονείς πρέπει να είναι «σημαία» στις εποχές που ζούμε.

Διαβάζοντας και ακούγοντας για τα παιδιά που εξαφανίζονται με το amber alert καθημερινά στις οθόνες μας, αλλά και σε πινακίδες στην Αττική και Εθνική οδό, μου ήρθε στο νου μια πληροφορία που είχα διαβάσει ή συμβουλή – πάρτε το όπως εσείς θέλετε – για έναν πολύτιμο κωδικό που λειτουργεί μεταξύ γονέων και παιδιών.

Μαθαίνουμε στα παιδιά μας ένα κωδικό σωτήριας, τον κρίκο επικοινωνίας όπως θα έλεγα, μια φράση κλειδί, ώστε όταν κάποιος άγνωστος πλησιάσει το παιδί μας γιατί έτυχε να αργήσουμε λόγω κίνησης ή για τον οποιοδήποτε λόγο και πει στο παιδί μας «η μαμά ή ο μπαμπάς σου μου είπαν να έρθω να σε πάρω εγώ» αυτομάτως το παιδί μας να λειτουργήσει και να ρωτήσει τον κωδικό· οπότε αν θα είναι σε κόσμο ο θύτης θα εκτεθεί και θα φύγει, αλλιώς έχουμε μάθει στο παιδί μας την φυγή μακριά από αυτόν τον κίνδυνο.

Οι διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν την χρησιμότητα αυτού του κωδικού.

#metoo

Μια λέξη που πλέον έχει μπει στη ζωή μας . Ένα κίνημα που ξεκίνησε το 2006, στην Αμερική από το θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης και ακτιβίστρια Tarana Burke. Πρόκειται για ένα κοινωνικό κίνημα όπου γυναίκες και άνδρες καταγγέλλουν δημόσια κι επώνυμα περιστατικά βίας και σεξουαλικής κακοποίησης. Η φράση που στα ελληνικά σημαίνει #και εγώ, έγινε επίκαιρη στη χώρα μας λόγω της θύελλας καταγγελιών στους χώρους του Αθλητισμού και του Πολιτισμού.

Για τα παιδιά ρε γαμώτο…

Αυτό λοιπόν που συμβαίνει με ανατριχιάζει, με βγάζει εκτός εαυτού, όλα αυτά που συμβαίνουν αυτή την εποχή με έκαναν να κάτσω να γράψω αυτό το άρθρο.

Όμως φίλες και φίλοι μου πέρα από τους ενήλικες που κακοποιούνται θα μου επιτρέψτε να σταθώ στα παιδάκια που δεν ξέρουν πως να το εκφράσουν, γιατί φοβούνται το βιαστή τους ή φοβούνται να το πουν, γιατί ο βιαστής είναι ο γείτονας, ο φίλος του αδερφού, του μπαμπά, της αδερφής, ο θείος.             

Και ποιος να πιστέψει ένα παιδάκι 6 χρόνων όταν το πει; Θα πουν ότι το έχει βγάλει από το μυαλουδάκι του ή ακόμα θα το απειλήσουν, όπως παλιά, με αναμορφωτήριο. Αυτή είναι η μια πράξη του εγκλήματος και λέγεται φόβος και που μόνη διέξοδος στα παιδιά αυτά είναι στα χρόνια μας, το ποτό, τα ναρκωτικά, η φυγή από μια πληγή που δεν κλείνει.

Μωρά παιδιά που τα πάνε σε γλοιώδεις τέρατα και τα κακοποιούν. Μωρά που αγοράζονται και πωλούνται, που στην καλύτερη περίπτωση θα υιοθετηθούν και θα σωθούν και στην χειρότερη θα κακοποιηθούν και δεν θα βρεθούν ποτέ, και αυτό γιατί δεν είναι καταγεγραμμένα.                                                 

Παιδιά με τους γονείς τους ή ασυνόδευτα, παιδιά προσφύγων από εμπόλεμες ζώνες ή μετανάστες για μια καλύτερη ζωή μακριά από τον πόλεμο που λέγεται φτώχεια.

Τρίτη πράξη του εγκλήματος, κράτος, νόμοι [Νόμος 2101/1992 – ΦΕΚ 192/Α/2-12-1992 Νόμος 2101/1992: Κύρωση της Διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα τον παιδιού] που δεν επαρκούν. Υπάρχουν νόμοι που είναι ανεπαρκείς και με χρόνο παραγραφής ή ακόμα καλύτερα να ταΐζουμε το κτήνος στην φυλακή.

Αφού αποδειχθεί ότι έχει διαπράξει το έγκλημα σεξουαλικής κακοποίησης σε βάρος παιδιών η φυλακή είναι αρκετή; ώρες – ώρες αναρωτιέμαι.

Όλοι μαζί μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό από όποια θέση και να βρισκόμαστε, να ορθώσουμε μια ασπίδα προστασίας για τα παιδιά.       

Οφείλουμε να τα προστατέψουμε από τους επιτήδειους του internet ,από τους παιδεραστές, από τα επικίνδυνα παιχνίδια που τα οδηγούν στην αυτοκτονία, όπως τα JONATHAN, GALINDO MOMO, Μπλε φάλαινα.

Φθάνει πια, τι κάνετε εσείς, οι αρμόδιοι της πόλης μας;

Κύριοι –ες, Αρχές της πόλης μας, κουράσατε από όποια θέση και να βρίσκεστε.

Δήμαρχος , δημοτικός σύμβουλος, Βουλευτής, Ιερέας γιατί σιωπάτε, γιατί δεν ανταποκρίνεστε σε προσκλήσεις, να αντιδράσουμε επιτέλους όλοι μαζί για τα παραπάνω; Κάντε κάτι μαζί με τους πολίτες, μαζί με τα ΜΜΕ, ενημερώστε, κάντε διαδικτυακές εκδηλώσεις, στα σχολειά, ΠΑΝΤΟΥ.

Άκουσα στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο την δήμαρχο να λέει «δεν είμαι η Δέσποινα που με αγαπούσατε πριν»; Απαντώ, όχι κυρία μου, για να σας αγαπήσουμε έξω από τα πολιτικά, τι έχετε κάνει για τα παραπάνω θέματα ως δημοτική αρχή; Αφού σας νοιάζουν τόσο πολύ οι φωτογραφήσεις, όπου πάτε κι όπου σταθείτε, κάντε τουλάχιστον κάτι για τα παιδιά για να πούμε χαλάλι και η φωτογράφισή σας.

Δείξτε επιτέλους την ευαισθησία που πρέπει να έχετε ως γυναίκα που το λέτε και το ξαναλέτε. Αναρτήθηκε προ καιρού ένα άρθρο μου για τo #metoo, γράφω επίσης για τα παιδιά στους βρεφονηπιακούς σταθμούς με τα τόσα προβλήματα, ποια η πρωτοβουλία σας;

Απλά δεν δώσατε σημασία γιατί τα έγραψα εγώ, γιατί για εσάς είμαι η κακιά που σας τα χώνει κατά πρόσωπο, γιατί δεν έχει συμφέρον να μασήσει τα λόγια της, γιατί δεν την αγγίζουν οι μικροψυχίες και οι κατινιές.

Θα περίμενα όμως και μια αντίδραση από τις δημοτικές παρατάξεις της Αντιπολίτευσης, από την Εκκλησία, δυστυχώς κι από κει σιγή ιχθύος. Αναμένω από όλους τους παραπάνω να πάρουν επιτέλους πρωτοβουλίες γιατί αυτά είναι τα σημαντικά στη ζωή και όχι τα μικροπολιτικά παιχνίδια.

Να γίνει άμεσα μια Επιτροπή στην πόλη μας από ανθρώπους της αυτοδιοίκησης, της Εκκλησίας, αλλά και από γονείς, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, νομικούς και άλλους ειδικούς που θα ενημερώσει τον κόσμο, μια επιτροπή από ανθρώπους που θα έχουν ψυχή και αγάπη για τα παιδιά και τότε θα έρθω πρώτη να βοηθήσω. ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ….

Χριστίνα Παπαηλιοπούλου
Ενεργή Ανεξάρτητη Πολίτης

Κάντε ένα σχόλιο

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ