(ΙΩΣΗΦ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ)
Σημείωση 27.10.00
Η πρόβα σήμερα θα πρέπει να στραφεί γύρω απ΄το κατά πόσον ο ήρωας είναι δικαιολογημένος στις πράξεις του.
Ο ήρωας είναι οι πράξεις του. (Αριστοτέλης)
Η πράξη προηγείται του ήρωα. (Αρχαία τραγωδία)
Ο ήρωας προηγείται της πράξης. (Σαίξπηρ)
Ο ήρωας διαμορφώνει τις πράξεις του. (Μπρεχτ)
Ο ήρωας γενικά στην αρχή – κατόπιν ειδικά ο ήρωας του έργου μας.
Σημείωση (απόγευμα)
Η μάσκα – η persona- το προσωπείο
Μια παράσταση με μάσκες – ερεθιστική ιδέα.
Σημείωση (πριν αρχίσει η πρόβα)
Η άδεια σκηνή –ελκυστικός μοντερνισμός
Χωρίς σκηνικά –χωρίς έπιπλα
Μόνο ένα φως κι ένα σώμα
Το σώμα του ηθοποιού;
Η πρόβα
Πρόβα –ανάγνωση
Πιο πολύ διερεύνηση του κειμένου.
Ο δεκαπεντασύλλαβος γεννά προβλήματα
Α) ρυθμικής εκφοράς(όχι)
Β) απαγγελία (όχι)
Γ) το νόημα πριν απ’ τον ρυθμό
Βασικό πρόβλημα
Τα παιδία που παίζουν στο έργο είναι νέα και δεν γνωρίζουν τον ΜΠΟΣΤ.
Δεν ξέρουν τι σήμαινε για τους νέους της δεκαετίας του ΄60 ο Μέντης Μποσταντζόγλου.
Τι ήταν τα Βιβλικά χαμόγελα και οι Σταυροφορίες του Τσιφόρου και πώς περίμεναν την εβδομαδιαία έκδοση του Ταχυδρόμου για να διαβάσουν τα σκίτσα του ΜΠΟΣΤ.
Ούτε βέβαια τι ήταν «ε τραγικε ιστωρειε»
Επιτελικό σχέδιο κατάστρωση της πρόβας
Κίνηση πρώτη
Ποιος είναι ο ΜΠΟΣΤ
Εισαγωγή στη δεκαετία του ΄60
Ψαχούλεμα –ξεφύλλισμα των λευκωμάτων του
Συζήτηση με τα παιδιά –απόψεις τους.
Κίνηση δεύτερη
Διάβασμα ο καθένας το ρόλο του
Διορθώσεις –θα πάρει ώρα
Κίνηση Τρίτη
Οι ήρωες του ΜΠΟΣΤ δεν είναι οι συνηθισμένοι ήρωες ενός θεατρικού έργου (το θέμα της πρόβας)
Η Χ… παίζει τη Φαύστα. Είναι νέα. Δεν ξέρει ούτε τον ΜΠΟΣΤ ούτε την εποχή. Το συγκεκριμένο κείμενο που καλείται να παίξει περιέχει νύξεις για γεγονότα της εποχής. Π.χ. «τέρας θα το ονόμασαν εκ της αποστασίας» είναι ολοφάνερη η αναφορά στην αποστασία και στα Ιουλιανά του 1965. Για να καταλάβει η ηθοποιός και να παίξει σωστά αυτόν τον στίχο πρέπει ή να αναλύσω το συγκεκριμένο, και πολύ ουσιαστικό για την νεώτερη ιστορία μας, συμβάν ή ν’ αλλάξω τη λέξη «αποστασία» με κάποια άλλη.
Η Φαύστα είναι έργο γραμμένο σε ομοιοκαταληκτικό δεκαπεντασύλλαβο, στοιχείο εντελώς αντιρεαλιστικό, στοιχείο καθαρά ποιητικό, το οποίο όμως θα πρέπει να ερμηνευθεί με στοιχεία ρεαλιστικά (αντίφαση; -ίσως).
Ένα άλλο ακόμα πρόβλημα είναι ο όγκος που πρέπει να έχει ο λόγος, δεν πρέπει να είναι ένας λόγος καθημερινός.
Ο Πολύκαρπος μας έλεγε συχνά για τον Κουν που τους μιλούσε για τη μαγεία που κρύβουν οι λέξεις -τη μαγική σημασία των λέξεων. Κι αφού αυτό ισχύει για κάθε έργο, ακόμα και το πιο νατουραλιστικό ισχύει ακόμη περισσότερο για ένα ποιητικό έργο. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι να βρούμε τη μαγική σημασία των λέξεων.
Η Χ… πρέπει να δουλέψει προς αυτήν την κατεύθυνση, να μάθει ιστορία, να βάλει πραγματικά αντικρίσματα κάτω από κάθε στίχο. Αυτό είναι ο ρόλος παιδεία και γνώση.
Ας δούμε τώρα τι πράττει η Φαύστα. Ποιες πράξεις διεκπεραιώνει κατά τη διάρκεια του έργου. Αν καλοκοιτάξουμε, θα δούμε ότι η Φαύστα δεν κάνει τίποτε, ούτε οι άλλοι ήρωες του έργου πράττουν. Κανένας σ’ αυτό το έργο δεν παράγει πράξεις. Σ’ αυτό το έργο, όλοι ΜΙΛΟΥΝ, κανείς δεν ΠΡΑΤΤΕΙ. Αυτή είναι η ιδιορρυθμία του έργου κι αυτό είναι το στοιχείο που το κάνει ένα από τα καλύτερα νεοελληνικά έργα. Σε όλες τις μορφές θεάτρου, οι ήρωες πράττουν, ακόμα και στην αρχαία τραγωδία που είναι κατ’ εξοχήν θέατρο λόγου, ο ήρωας πράττει, ο ΜΠΟΣΤ κάνοντας τους ήρωες του να μιλούν μόνο ανατρέπει τη φόρμα και ανατρέποντας τη φόρμα της δίνει νέο περιεχόμενο.
Να ο πυρήνας της παράστασης.
Ώρα 8.45. Ήρθαν όλοι. Πάμε ΠΡΟΒΑ!!!!
