*του Νίκου Ξυδάκη υποψήφιου Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στο Νότιο Τομέα της Β΄ Αθηνών.
Συλλογική ευημερία απέναντι στο “κληρονομικώ δικαίω των τζακιών”
Η αναφορά του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ότι ο Ελληνικός λαός δεν πρόκειται να επιτρέψει την επιστροφή στις µαύρες µέρες των μνημονίων, επιβεβαιώνει πως η ψήφος κάθε πολίτη έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και κοινό παρονομαστή το συμφέρον της χώρας.
Ο κάθε πολίτης ψηφίζει για τη ζωή του, την καθημερινότητά του, ψηφίζει για τις ανάγκες του, ψηφίζει για τις προσδοκίες του, ψηφίζει για την Ελλάδα της εργασίας, της προόδου και της αξιοπρέπειας των πολλών.
Εδώ και το θέμα του κριτηρίου, ιδίως σε ότι αφορά από τη μία τις προσδοκίες που ο πολίτης ιεραρχεί και προβάλλει στην ψήφο του και από την άλλη τις προσδοκίες που καλλιεργούνται από τη Νέα Δημοκρατία και προσφέρονται ως αίολες υποσχέσεις και μαγικές λύσεις, με στόχο την υφαρπαγή της ψήφου κυρίως της κρίσιμης εκείνης εκλογικής μάζας, που αποσκίρτησε προσωρινά από τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω δυσαρέσκειας.
Μια δυσαρέσκεια, που οφείλεται στο γεγονός ότι η αριστερά έχει κάνει λάθη και διέψευσε κάποιες προσδοκίες ή κατά φαντασία προσδοκίες. Πολλά, όμως, που δεν είχαν επιτευχθεί αρχικά, τελικώς έγιναν έστω με χρονική υστέρηση. Η αριστερά πάντα ήταν κοντά στο νοικοκυριό, υπέρ του σχολείου, υπέρ της εργασίας, της παραγωγικότητας, της κοινωνικής ανάπτυξης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, υπέρ της κοινωνικής παραγωγής, στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης. Και έπραξε πολλά σε αυτήν την κατεύθυνση.
Γι αυτό και πρώτιστο καθήκον του ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο να πείσει τους δυσαρεστημένους, για τα πεπραγμένα και το πρόγραμμά του, αλλά να αποκαταστήσει έναν ψυχικό δεσμό με τους μετακινούμενους, δηλαδή μια αναβαθμισμένη και στερεή πολιτική σχέση. Με όπλο την καθαρότητα του λόγου και το θαμπωμένο μεν από τους αλγόριθμους των social media αλλά υπαρκτό έργο του.
Δυστυχώς εύκολα ξεχνάμε ως λαός ποιοι φόρτωσαν το δημόσιο χρέος, ποιοι κατασκεύασαν ελλείμματα, ποιοι κατέγραψαν στη δεκαετία τις πλέον χαμηλές επιδόσεις σε επενδύσεις σε έρευνα κι ανάπτυξη, ποιοι απαξίωσαν την Δικαιοσύνη, ποιοι μετέτρεψαν την Ελληνική Δημοκρατία σε Ελληνική Κληρονομική Δημοκρατία.
Και είναι οι ίδιοι εκείνοι που κουνούν το δάκτυλό του σε αυτούς που έφεραν την Ελλάδα στην κανονικότητα, άρχισαν να αποκαθιστούν τις αδικίες της μνημονιακής λαίλαπας, που δεν καταχράστηκαν χρήματα αλλά δημιούργησαν αποθεματικό, που φρόντισαν να έρθει πρώτη η χώρα μας στην απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, που φρόντισαν να φέρουν την καθολική κάλυψη υγείας, που ακύρωσαν περικοπές συντάξεων και αφορολόγητου, που έφεραν την Ελλάδα στις πρώτες θέσεις διεθνώς για Τουριστικό προορισμό, που δημιούργησαν εποικοδομητικές και ισχυρές συμμαχίες στην Ανατολική Μεσόγειο, που έδωσαν λύση στο χρόνιο πρόβλημα με την Βόρεια Μακεδονία και κατέστησαν την χώρα σεβαστή στην ΕΕ, εξ ού και τα πρόσφατα ξεκάθαρα μηνύματα προς την Τουρκία.
Με υψηλότερη ζέση, λοιπόν, ειλικρίνεια και παρρησία, με αυτοκριτική, με συμπερίληψη, με ανατροφοδότηση από τους ανθρώπους που στάθηκαν στο πλάι της κυβερνώσας Αριστεράς και στέκονται πλάι της ακόμη να πούμε σταράτες κουβέντες για το τι κάναμε αλλά και το όνειρό μας για αύριο που δεν είναι τίποτε άλλο παρά αναπαραγωγή της του μοντέλου της συλλογικής ευημερίας που δε θέλει παρίες αλλά συμμέτοχους όλους στον πλούτο. Ακόμη και αυτούς που γεννήθηκαν εκτός της πορφύρας των τζακιών και δεν είχαν τα φράγκα για Χάρβαρντ.
